Πραξικόπημα Μιανμάρ: To πραξικόπημα στην Μιανμάρ αποτελεί άλλη μία περίτρανη απόδειξη του ότι τα αυταρχικά καθεστώτα με δημοκρατικό μανδύα πάντα αποτυγχάνουν. Το National League for Democracy, το κόμμα με επικεφαλής την Aung San Suu Kyi, βετεράνο αντιφρονούντα, κατάφερε να κερδίσει τις δύο τελευταίες εθνικές εκλογές με ψήφους. Αλλά δεν τα πήγε καθόλου καλά την δεύτερη φορά. Την 1η Φεβρουαρίου, καθώς οι βουλευτές που εκλέχθηκαν στην πιο πρόσφατη δημοσκόπηση επρόκειτο να πάρουν τις θέσεις τους, ο στρατός τους συνέλαβε και είπε ότι θα διαχειριζόταν τη χώρα αντ ‘αυτού.
Λίγοι ξένοι είχαν προβλέψει το πραξικόπημα στην Μιανμάρ, παρά τις δηλώσεις που βγήκαν από την υψηλή διοίκηση τις προηγούμενες ημέρες, για τον απλό λόγο ότι ο στρατός είχε ήδη τον έλεγχο σχεδόν όλων των νευραλγικών πόστων. Σύμφωνα με το σύνταγμα, ο αρχηγός του στρατού διοικεί όλες τις υπηρεσίες ασφαλείας. Διορίζει το αφεντικό του (τον υπουργό Άμυνας), καθώς και αρκετούς άλλους υπουργούς και το ένα τέταρτο των βουλευτών. Οι στρατηγοί της Μιανμάρ πίστευαν ότι είχαν παρακάμψει την κυρία Suu Kyi, αποκλείοντας την από την προεδρία, αλλά εφευρέθηκε μια νέα θέση, η «κρατική σύμβουλος». Η “κρατική σύμβουλος” ήταν «πάνω από τον πρόεδρο».
Πραξικόπημα Μιανμάρ: Ιδιότροπη δημοκρατία
Η δημοκρατία μπορεί να βοηθήσει τα αυταρχικά καθεστώτα να διατηρήσουν τα υποκείμενα τους σε ηρεμία και σίγουρα κάνει τις διεθνείς συνόδους κορυφής λιγότερο δύσκολες. Το όνειρό τους είναι να δημιουργήσουν κάποιο περιθώριο για έναν πραγματικό πολιτικό ανταγωνισμό διατηρώντας παράλληλα τον έλεγχο όλων των σημαντικών αποφάσεων. Οι στρατηγοί που διοικούν το Πακιστάν και την Ταϊλάνδη προσπάθησαν να επινοήσουν τέτοια συστήματα.
Τέτοιες ρυθμίσεις, ωστόσο, είναι εγγενώς ασταθείς. Οι αυταρχικοί αντιπαθούν την έκθεση, ανεξάρτητα από το πόσο αμελητέες είναι οι συνέπειες. Στη Μιανμάρ, η κα Suu Kyi ήταν πάντα προσεκτική μιλώντας πάντα ευγενικά για τον στρατό. Από την άλλη, το κόμμα της έκανε συνεχείς επιθέσεις σε έναν από αυτούς.
Μία απρόβλεπτη συνισταμένη
Αυτό υπονοεί την πιο απρόβλεπτη δύναμη που αντιμετωπίζουν οι συγκαλυμμένοι δεσπότες: τους πολίτες τους. Οι πολίτες τείνουν να ψηφίζουν για λανθασμένους ανθρώπους, ενώ όταν βλέπουν αδυναμία των ηγετών βγαίνουν στους δρόμους. Στη Λευκορωσία, μετά από ψευδείς εκλογές, χιλιάδες γεννήθηκαν σκληρή καταστολή. Το ίδιο ισχύει και στη Ρωσία με επικεφαλής τον κ. Navalny. Οι διαδηλώσεις είναι επίσης δυνατές στη Μιανμάρ – όπως και η βίαιη καταστολή τους.
Ο στρατός, τελικά, έχει καταργήσει τις ειρηνικές διαδηλώσεις με τη βία πολλές φορές με τα χρόνια. Όμως μέσω αυτής της καταστολής κατάφερε να εντείνει ακόμα περισσότερο τις διαδηλώσεις. Υπό αυτήν την έννοια, το πραξικόπημα στην Μιανμάρ, είναι επίσης ήττα για τους στρατηγούς.
